نگرانم برای فرزندان ایران زمین
حتما شعر قلب مادر ایرج میرزا را خوانده یا شنیده اید ، دو بیت آخرین ،حکایت از عشق بی پایان مادر به فرزندش دارد :
دید کز آن دل آغشته به خون آید آهسته برون این آهنگ ..
آه!…دست پسرم یافت خراش آخ!….پای پسرم خورد به سنگ
چند روزی است که به ماجرای قتل کارگردان جوان ایرانی بابک خرم دین می اندیشم … جوابی برای سوال هایم نیافتم ؟!!
چگونه مادر و پدری دست به فرزندکشی میزنند ؟
چرایی آن کجاست ؟
سلامت روان تایید شده را کدام روانپزشک و بر اساس چه معیاری و چه روشی تعیین کرده است؟
منابع و پژوهشهای روانشناختی حکایت از آمار و ارقام متعدد و متنوعی در سرتاسر جهان از فرزند کشی(Filicide ) می دهند و برای آن دلایلی علمی و مستند و مبتنی بر پژوهش های علمی می آورند . دلایلی مانند : فرزند کشی با هدف نوع دوستی و حفاطت از دیگران ( Altruistic Filicide ) فرزند کشی تصادفی (Accidental Filicide ) فرزند کشی با هدف انتقام زوجین از یکدیگر (Spouse revenge Filicide ) فرزند کشی به دلیل ابتلا به بیماریهایی از گروه روانپریشی و سایکوز ها (psychotic Filicide ).
آنچه ذهن و روان افراد جامعه را سر درگم می کند ، انتشار خبرهای مبهم ، افسانه پردازی ، خیالپردازی و در نهایت قهرمان سازی از مجرمین با هدف موجه سازی رفتار مجرمانه است که در نهایت برای چشمان تیز بین و کنجکاو کودکان و نوجوانان که در این سنین همیشه به دنبال یافتن دلیلی برای هر فعلی هستند ، جز ترس ، ابهام و سر گردانی نتیجه ای دیگر به بار نمیاورد .
چرا هیچ سازمان یا حتی کسی ناظر بر انتشار اینگونه اخبار نیست؟
هدف از انتشار این اخبار کدام است ؟
در شرایطی که ترس از ابتلا به کرونا و مرگ بر تمام جهان سایه افکنده است و ماندن در خانه در کناروالدین تنها مکان امن کودکان و نوجوانان است، آیا نشر خبرهای واقعی یا غیر واقعی ازین دست از حوادث ، بجز نگرانی ، اضطراب و دلهره برای فرزاندان مان ثمره دیگری به بار میآورد؟
آیا زمان آن نرسیده است که متولیان سلامت روان و روانشناسان نسبت به انتشار اینگونه اخبار واکنش های مناسب نشان دهند؟
نگرانم، برای فرزندانم ، برای کودکان ایرانم که اینروز ها خبر ها و تصاویر سراسر مملو از خشونت ، خونریزی ، مرگ ،ترس و دلهره در رسانه ها و شبکه های اجتماعی می بینند .
کمی بیشتر و عمیق تر بیندیشیم …..
به قلم دکتر راحله کرم پور
