از آنجاکه  عوامل روانشناختی، از جمله تشویش روانی، ترس، اضطراب، استرس مزمن و سایر فاکتورهای روانی تأثیر زیادی بر ایجاد و یا تشدید بیماری های جسمانی دارند، واضح است که عدم مدیریت عوامل روانشناختی می تواند موجب سرکوبی یا تضعیف سیستم ایمنی شوند. در ادامه توضیح مختصری در مورد ارتباط عوامل روانشناختی و کرونا آورده شده است:

1. اضطراب کرونا: ارزیابی ذهنی از احتمال ابتلا به ویروس کرونا سبب بروز اضطراب می شود. در واقع افراد تا زمانی که مبتلا نشده باشند ممکن است دچار اضطراب شوند و اضطراب زمینه ی آسیب پذیری و آماده سازی ابتلا به ویروس را فراهم می آورد ولی بعد از ابتلا ترس بر فرد چیره می شود.
2. ترس کرونا: مواجهه با ویروس کرونا و ابتلای به این بیماری واکنش ترس و مقابله بصورت های ستیز یا گریز ایجاد می کند . در این حالت بدن در شرایط آماده باش قرار دارد و این امر موجب صرف انرژی روانی و جسمانی است که به نویه خود موجب ضعف روانی، ضعف سیستم ایمنی (بدلیل آمادگی طولانی مدت در صورت برخورد احتمالی با عامل بیماری زا) و خستگی جسمانی می شود که تمامی این عوامل موجب بالا رفتن احتمال ابتلا به ویروس فوق الذکر می شود.
3. تشویش کرونا: اطلاعات ناقص، اطلاعات نادرست و اطلاعات متناقض که از طریق رسانه ها، فضای مجازی، و مردم دریافت می شوند موجب بروز تشویش، آشفتگی و سردرگمی می شوند.

عوامل روانشناختی علاوه بر اثرات فردی، تأثیرات اجتماعی نیز با خود به همراه می آورند. بعنوان مثال احساس خطر از ابتلا به بیماری کرونا کاهش عملکرد و کارآیی شغلی و اجتماعی نیز می شوند.

رسانه ها و فضای مجازی همانطور که می توانند اطلاعات سازنده ای در اختیار ما قرار دهند، به همان میزان نیز سبب تشدید اضطراب و تشویش روانی در اعضای جامعه می شوند.

رفتار مناسب و مدیریت روانی می تواند درصد ابتلا به ویروس کرونا را به میزان زیادی کاهش دهد. توجه به رفتارهای سالم در سطح بهداشت فردی(شستشوی مکرر دستها و ضدعفونی کردن آنها)، بهداشت محیط(ضد عفونی کردن سطوحی که در معرض تماس دست افراد قرار دارد) بهداشت در روابط بین فردی (پرهیز از دست دادن، بوسیدن، رعایت فاصله، استفاده از ماسک) از آن جمله اند.

توجه به این مسئله که واکنشهای حساسیت شدید، شرطی سازی سیستم ایمنی و روندهای اختلال درسیستم ایمنی که به بیماری های خود ایمنی منجر می شوند نیز اهمیت فراوانی دارد.